دلیل مرده سوزی در هند

دلیل مرده سوزی توسط هندوها و مفهوم لقا الله

هندو ها معتقدند: سوریا، خدای خورشید، فرزند و واسطه ای بر روی زمین دارد به نام آگنی (خدای آتش) آگنی نزدیکترین موجود به خورشید از حیث ماهیت است. هندوها جسد مرده را بعد از آن که از عناصر اربعه تهی شد، می سوزانند و معتقدند که با این کار جسم خاکی نابود می شود و تنها روح باقی می ماند که آن هم در آغوش آتش و به شکل دود به آسمان می رود تا به خدای خورشید بپیوندد و به این شکل لقاء الله اتفاق می افتد. نوعی ارتباط و اتصال بین روح انسانی یا آتمن با روح مطلق ملکوتی یا برهمن که به عقیده ی هندیان، جز با سوزاندن جسم مرده امکانپذیر نمی شود. از این رو هندوئیزم برای چگونگی توالد ثانوی (کرمه) قانون سوزاندن مردگان را وضع کرده اند و از این رسم دو هدف را دنبال می کنند که عبارتند از: ۱. عمل به کرمه: ‌(چگونگی توالد ثانوی) یا به عبارت دیگر آنها بدین وسیله به روح در حال عزیمت این امکان را فراهم می کنند تا این جهان را ترک کند و منزلت نیاکان را به دست آورد و همانند شبح در این جهان باقی نماند و به سرنوشت بعدی خود رهسپار شود. ۲. رفع آلودگی: هندوها بر این عقیده اند که با مرگ فرد آلودگی گسترده ای و ناپاکی آزاد می شود که تنها راه رفع این آلودگی سوزاندن جنازة مرده ها می باشد.

برهمن

برهمن در فلسفه ودایی، اصل یگانه و مطلق هستی است. او نه شخصی است، نه قابل توصیف کامل، بلکه نیرویی بی‌کران، بی‌صورت، جاودانه، و همه‌چیزپوش است.

برهمن منبع و سرچشمه‌ی همه‌ی خدایان، موجودات، و پدیده‌هاست. همه‌چیز از او برمی‌خیزد و به او بازمی‌گردد.

 برهمن حقیقت نهایی و مطلقی است که سوریا، آگنی، ایندرا و سایر خدایان، جلوه‌ها و ابزارهای او برای برقراری نظم کیهانی‌اند.

عبادت سوریا، برای بسیاری از هندوها، راهی برای اتصال به برهمن و درک یگانگی کیهان است.

سوریا (خدای خورشید)

سوریا یکی از خدایان ودایی است که تجلی نور، آگاهی، و زندگی است. در عین حال، او نماینده‌ی یکی از جلوه‌های قدرت الهی برهمن در جهان مادی است.

در برخی متون، سوریا را چشم برهمن یا نماد "درک و شهود" می‌دانند، چرا که نور او باعث روشن شدن حقیقت و رفع جهل است.

آگنی

آگنی خدای آتش، جایگاه ویژه‌ای دارد چراکه هم واسطه میان انسان و خدایان است و هم نیرو و ابزار تطهیر و تحوّل. آگنی نقش "پیام‌رسان" دارد که نیایش‌ها، قربانی‌ها، و در این مورد، روح مردگان را به خدایان می‌رساند.

سوزاندن مردگان (Antyeshti)

این مراسم یکی از مهم‌ترین آیین‌های ودایی است:

* در این آیین، *جسم مادی* که به‌عنوان "لباسی" برای روح تلقی می‌شود، با آتش پاک می‌شود تا روح بتواند *رها* شود.

* آتش به‌نوعی *دروازه‌ای به آسمان‌ها* است، و دود برخاسته از سوزاندن، حامل روح به‌سوی ملکوت و وحدت با برهمن (روح مطلق) است.

عمل به رسم سوزاندن، به روح کمک می‌کند تا *درگیر دلبستگی‌های زمینی نماند* و مسیر بازگشت به منشأ الهی را طی کند.