معنای کلمه عارف

کلمه عارف چنان که میدانید از ریشه معرفت می‌آید و یا از ریشه عرفان که آن هم از معرفت می‌آید. همه اینها به معنی شناختن و شناسایی است. 

اما در شناختن‌های ابرآگاهانه و اشراقی و تجربه‌های معنوی، شخص شناسنده را عارف می‌نامند. در شناخت‌های دیگر، شخص صاحب شناخت را عالِم مینامند.

نوادری بوده اند که سخن دیگری گفته‌اند. مایلم سخن آنها را هم به گوش شما برسانم. آنها گفته اند کلمه عارف از عَرف می‌آید. عرف در عربی به معنی "بو " است . 

عارف کسی است که بوی حقیقت را می‌شنود و به دنبال آن روان می شود. یعنی تجربه ای از حقیقت دارد که از بوی او آغاز می شود و نهایتا به روی او برسد. و این از آن نکات نیکوست و من این تفسیر از کلمه عارف را دوست میدارم. اگرچه که اقلیتی به آن فتوا داده اند. 

دکتر سروش